Δεν είναι δα και κάποιο μυστικό. Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού την σεζόν που τελείωσε ήταν ότι δεν σκόραρε όσο οι υπόλοιποι διεκδικητές του τίτλου. Εχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά γι’ αυτή την αδυναμία του Παναθηναϊκού και έχουν… στοχοποιηθεί, ο προπονητής Ιβάν Γιοβάνοβιτς για τον τρόπο παιχνιδιού του, αλλά και οι σέντερ φορ της ομάδας (κυρίως ο Σπόραρ) με την κατηγορία ότι δεν σκόραραν όσο έπρεπε.

Αυτή είναι όμως μία μάλλον ρηχή ανάλυση. Όταν τελείωσε η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, πριν ξεκινήσουν δηλαδή τα πλέι οφ, ο Παναθηναϊκός είχε δημιουργήσει 36 μεγάλες ευκαιρίες, όσες ακριβώς είχε φτιάξει ο Ατρόμητος και ο Αρης, ενώ η ΑΕΚ για παράδειγμα, η οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα είχε 56. Και επειδή κάποιος θα πει ότι η ΑΕΚ είναι μία άκρως επιθετική ομάδα, θα προσθέσω ότι ο δεύτερος στη σχετική λίστα ΠΑΟΚ είχε 48 και ο Ολυμπιακός 47 μεγάλες ευκαιρίες. Και ο Παναθηναϊκός ξαναγράφω 36! Κάνω αυτή τη σύγκριση στην κανονική διάρκεια, διότι πιστεύω ότι αυτό το διάστημα είναι πιο αντιπροσωπευτικό για την στατιστική, επειδή ακριβώς έχουν παίξει όλοι με όλους από δύο φορές…

Παρά το γεγονός λοιπόν ότι ο Παναθηναϊκός κρατούσε μπάλα, είναι ψηλά σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες που αφορούν το passing game του, (συνεχόμενες πάσες, επαφές με την μπάλα μέσα στην αντίπαλη περιοχή), δυσκολεύτηκε αφάνταστα να στείλει την μπάλα στο πλεχτό.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο Παναθηναϊκός πέτυχε λιγότερα γκολ από τα προσδοκώμενα σε όλη τη σεζόν (και με τα πλέι οφ μέσα), αφού πέτυχε 1,31 γκολ ανά ματς και θα έπρεπε με βάση τα xgoals του να έχει πετύχει περίπου 1,70 ανά ματς, αλλά και πάλι υστερούσε σημαντικά στην δημιουργία σε σχέση με την πρωταθλήτρια ΑΕΚ η οποία έφτασε τα xgoals της σε μέσο όρο 2 τερμάτων ανά ματς κι’ ας μην τα πέτυχε ούτε αυτή.

Ο Ιβάν λοιπόν για να μην σας κουράζω άλλο με τα νούμερα αποφάσισε ότι αυτό που έλειπε περισσότερο από τον Παναθηναϊκό ήταν η δημιουργία και όχι το γκολ. Γι’ αυτόν τον λόγο ούτε που του πέρασε από το μυαλό να ζητήσει την απόκτηση φορ και κυρίως για αυτόν τον λόγο ο ΠαναθηναΪκός επένδυσε ένα μεγάλο μέρος του μπάτζετ του σε 2 δημιουργικούς κεντρικούς χαφ, τον Τζούρισιτς και τον Βιλένα.

Στον Παναθηναϊκό δεν έλειψε η καλή κυκλοφορία της μπάλας, αλλά έλειψε η καλή κυκλοφορία που να γίνεται επικίνδυνη για τον αντίπαλο. Το κάθετο ποδόσφαιρο, η κάθετη πάσα μέσα στο κουτί, η κίνηση και η είσοδος των χαφ με την μπάλα στα πόδια μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Τα τρία κεντρικά χαφ (Πέρεθ, Κουρμπέλης, Τσέριν) δεν το έκαναν αυτό και ο Μπερνάρ που στις περισσότερες των περιπτώσεων έπαιξε στον άξονα δεν βοήθησε όσο θα ήθελε ο Γιοβάνοβιτς.

Αυτός είναι και ο λόγος που εκτιμώ ότι στην πορεία της σεζόν και όχι τώρα στα ευρωπαϊκά προκριματικά, ο ΠαναθηναΪκός θα αλλάξει αρκετά σε σχέση με την δημιουργία και τον τρόπο παιχνιδιού του. Τουλάχιστον για να μιλάω με ακρίβεια, αυτό μαρτυρά ως σχέδιο του Ιβάν η απόκτηση του Τζούρισιτς και του Βιλένα.

Πρόκειται για δύο ποδοσφαιριστές με εντελώς άλλα χαρακτηριστικά από τους κεντρικούς χαφ που διέθετε πέρυσι ο Παναθηναϊκός και φυσικά και ανώτερης ποιότητας στο δημιουργικό κομμάτι. Ο Τζούρισιτς κινείται σαν εκκρεμές έξω από την μεγάλη περιοχή και παίζει μονίμως κάθετα με φοβερή φαντασία και άνεση, και ο Βιλένα κουβαλά την μπάλα, δημιουργεί καταστάσεις από τον άξονα στο ένας εναντίον ενός, απειλεί από μακριά, πατάει περιοχή με την μπάλα στα πόδια, είναι ένας ολοκληρωμένος box to box μέσος που όμοιό του ο Παναθηναϊκός δεν είχε. Με τον Βιλένα στο «8» και τον Τζούρισιτς στο «10» ο Παναθηναϊκός αποκτά άλλη δυναμική και φαντασία στο δημιουργικό κομμάτι του παιχνιδιού του.

Βέβαια πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως πάντα συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Και εδώ θα μιλήσει ασφαλώς η δουλειά του Ιβάν. Ούτε ο Τζούρισιτς (κυρίως αυτός), ούτε ο Βιλένα, λατρεύουν την βρώμικη δουλειά μέσα στο γήπεδο για να το γράψω κομψά. Δεν είναι ασφαλώς αδιάφοροι, αλλά δεν έχουν αντίστοιχη συμπεριφορά στο ανασταλτικό κομμάτι με αυτήν που είχαν ο Κουρμπέλης και ο Τσέριν την περσινή σεζόν. Ο Ιβάν λοιπόν καλείται να βρει εκείνα τα κουμπιά, που θα κάνουν και τους δύο να είναι ενεργοί και αποτελεσματικοί και στην πίεση ψηλά και στην ανασταλτική λειτουργεία της ομάδας. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει με την δουλειά, το άλλο, η δημιουργία δηλαδή, θέλει και το ταλέντο και εκείνα τα χαρακτηριστικά με την μπάλα στα πόδια που έχουν σίγουρα ο Τζούρισιτς και ο Βιλένα.

Η περσινή σεζόν τελείωσε με τα ματς του Παναθηναϊκού να είναι αυτά με τα λιγότερα γκολ, η χαρά του… 1-0 ή του under αν προτιμάτε με στοιχηματικούς όρους. Νομίζω ότι αυτό θα αλλάξει αρκετά φέτος.

Πηγή: Μιχάλης Τσόχος / gazzetta.gr